Herstel vochtminnende natuur langs Hulsbergerbeek

De afgelopen vijftig jaar is de grondwaterstand in Limburg op veel plaatsen gedaald met enkele decimeters tot enkele meters. Dit heeft geleid tot verdroging van de bodem met grote nadelige gevolgen voor de vochtminnende natuur. Deze natuur is afhankelijk van de grondwaterstand en van specifieke kwelmilieus.

In het Heuvelland is de vochtminnende natuur vooral aanwezig in en rond bronnen, bronlopen en op beekoevers. Hier is habitatverlies opgetreden doordat in het verleden drainages zijn aangelegd, bronnen zijn gecapteerd en bronlopen zijn overkluisd. Ook heeft het grondgebruik geleid tot versnelde afvoeren in beken met insnijding van de beekbodem tot gevolg. Hierdoor is de drainagebasis in veel beekdalen verlaagd hetgeen negatieve gevolgen heeft gehad voor de grondwaterafhankelijke natuur.

Ook het dal van de Hulsbergerbeek en de Bissebeek is verdroogd. Voornaamste oorzaak is, dat de bodem van deze beken in de loop van de tijd is uitgeschuurd als gevolg van erosie tijdens piekafvoeren. Om de natte natuur in het beekdal van de Hulsbergerbeek (zeggenmoeras en zeggenkorfslak) te bevorderen wordt het Gewenste Grond- en Oppervlaktewater Regime (GGOR) hersteld door:

• Beekbodemverhoging en oeververflauwing van de Hulsbergerbeek en
Bissebeek;
• Maaiveldverlaging door middel van bouwvoorverwijdering in het beekdal;
• Herstel historische beekloop Hulsbergerbeek over 150 meter.